Pippi Dijkstra | Research, regie, montage
Zelf wist ik voorheen niet dat de problematiek rondom jonge nabestaanden zo groot was. Tot ik besefte dat er meerdere mensen in mijn eigen omgeving één of meerdere ouders heeft moeten verliezen voor zijn of haar 18e jaar. De verhalen die ik hoorde, zijn zó anders dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Ik zie nu wat de impact hier van is. Nu, en op latere leeftijd. Ik realiseerde me hoe vaak ik nog een beroep doe op mijn eigen ouders. Hoe belangrijk ze voor me zijn en de rol die ze spelen in de ontwikkeling van mij als mens. Hoe vaak ik ze nog even bel om iets te vragen. Ik kan het me haast niet voorstellen om zonder ouders te moeten opgroeien, zeker wanneer je zelf nog volop aan het ontwikkelen bent. Waar kan je dan terecht met vragen? Wie wijst je dan de weg?
Samen met deze vragen én mijn interesse in mensen die buiten ‘normale’ systemen vallen, ben ik aan de slag gegaan met de documentaire ‘Niemands Nummer 1′. Ik kreeg daarbij veel informatie van o.a. WeesWijzer over waar wezen in Nederland tegenaan lopen. Met cameraman Wim Brouwers ben ik een nauwe samenwerking aangegaan om in beeld te brengen wat het doet met jonge nabestaanden om je ouders op jonge leeftijd te verliezen. We slaan een brug naar men die de problematiek nog niet (er)kent: beleidsmakers, scholen, vrienden, familie en instanties.
Wim Brouwers | Camera en montage
Mijn taak binnen deze documentaire is om de complexe wereld van jonge mensen die hun ouders verliezen te vertalen naar visueel beeld. De mate waarin camerabeweging tot de gevoelswereld bij de kijker kan treden is iets wat mij persoonlijk fascineert. Door de thematiek en de complexiteit van het onderwerp voelde ik mij gelijk aangetrokken tot het project. In één klap zijn de steunpilaren onder deze jonge mensen vandaan gehaald. Ze krijgen nauwelijks de kans om stil te staan in de verwerking en moeten zich door de branding slaan om een bestaan op te bouwen.
De absentie, leegte en harde werkelijkheid wil ik ook in beeld een plek geven. Het ouderverlies midden in persoonlijke ontwikkeling resulteert in een innerlijke strijd. Dit terwijl ze gelijktijdig voor andere obstakels komen te staan zoals het verkopen van het huis van de ouders en het aflossen van hun schulden. Ik ben geïnteresseerd in verhalen die een zoektocht zijn naar de (soms ingewikkelde en gecompliceerde) beweegredenen van mensen. De objectieve kijk van de camera geeft een realistisch beeld en zorgt voor een nieuwe afspiegeling van jongvolwassen weeskinderen.
Ik beoog een veelzijdige, gelaagde cameravoering te creëren die zich aanpast aan de verschillende situaties en die de levens en gevoelens van wezen zo natuurgetrouw mogelijk weet te verbeelden.